HULP VOOR NEVA

Ik stel me even voor, ik ben Neva een katje van ongeveer één jaar oud. Heel veel geluk heb ik nog niet gekend in mijn korte leventje. Ik werd gevonden in heel slechte conditie, ademen ging moeilijk en eten of drinken ging eigenlijk zo goed als niet. Ik werd naar de dierenarts gebracht en daar hebben ze allerlei medicatie opgestart. Ze dachten aan zware niesziekte doordat ik veel moest niezen, zwaar ademde en een serieuze snotneus had. Toen ze me op de weegschaal zette trokken ze allemaal rare gezichten. 1,480kg met een leeftijd van 8 maanden was blijkbaar heel weinig. 😕

Mijn opvangmama stond voor de zware taak van medicatie geven, eten geven en aerosollen. Jammer genoeg was er na een tijdje geen tot weinig beterschap. Ze brachten me dan opnieuw naar de dierenarts, want ik voelde me echt niet goed. Daar aangekomen staken ze me in een zuurstofkooi en maakten ze ook een RX waarop te zien was dat ik heel veel lucht had in mijn maag. Ik kon nog altijd niet goed ademen. Op de foto zagen ze dat het niet echt op mijn longen zat. Dus besloten ze me toch (met de nodige risico’s) in slaap te doen, want ze dachten dat ik een poliep had in mijn keel.

De volgende dag mocht ik naar huis met een poliep van 2cm minder, die blokkeerde echt mijn hele keel! Plots kon ik veel beter ademen én smullen van al dat lekkere eten. 😋 Ik had nog een kleine reutel wat normaal na een paar dagen moest weggaan. Maar…. dat deed het niet en mijn neusje zat precies ook nog altijd dicht. Mijn opvangmama nam me mee naar een dierenkliniek waar ze een rhinoscopie deden. Weer ging ik naar huis met een poliep van 2cm minder. Mijn opvangmama nam die mee in een potje, raar hé? Eindelijk ging het veel beter met mij en ik had precies ook meer energie. 😻

Ik moest nog wel een maand lang antibiotica en cortisone nemen zodat de infectie zeker niet terugkwam. Daarna kon ik eindelijk gesteriliseerd worden, want van die hormonen kreeg ik toch wat last. 🙃 Tijdens dit dierenartsbezoek vonden ze weer iets raar, namelijk iets in mijn linker oor. Maar ik mocht gelukkig eerst herstellen van de sterilisatie vooraleer ik terug moest voor onderzoek. Ik had wel al de indruk dat ik niet alles goed kon horen, maar dat had ik nog niet gezegd tegen mijn opvangmama. 😅 Die dierendokter deed nu een otoscopie (raar woord he!) en jaja weer een grote poliep, nu dus in mijn oor. Deze was zelfs door mijn trommelvlies gegroeid en zat zo diep in mijn middenoor dat ze het niet helemaal konden grijpen. Wat nu, dacht ik toen…

Weer een dikke maand cortisone krijgen om de poliep te laten krimpen. Daarna is een CT scan aangeraden om te zien hoeveel en of de poliep gekrompen is. Zo ja, moet ik nog wat langer cortisone nemen en gaat ze hopelijk helemaal weg. Zo nee, moet de poliep chirurgisch verwijderd worden.

Maar… Goed nieuws. 🙂 Uit de resultaten van de CT-scan blijkt dat de poliep door de cortisone helemaal verdwenen is. Er is wel vocht met een bacterie in mijn beide oortjes, diep in het middenoor. En dit gaat mijn opvangmama proberen wegkrijgen met nog maar eens antibiotica. Misschien is dat dan ook de reden dat ik niet zo heel goed hoor. 😅 Maar geen operatie dus! Oef.

Mijn opvangmama zegt dat al die onderzoeken al zoveel hebben gekost. 🥺 Maar ze zegt ook altijd dat ik dit helemaal waard ben, lief hé!! Ongeveer € 1.500 hebben de onderzoeken gekost. En de CT scan is ook nog eens zo’n € 1.000. Pff, dat zijn veel centjes he.

Dikke merci, uit de grond van mijn Poezenhartje!
Neva. 🫶🏻💛